Οι βασικές διδασκαλίες των Αντβεντιστών Εβδόμης Ημέρας το 1872
(Οι βασικές διδασκαλίες των Αντβεντιστών Εβδόμης Ημέρας όπως παρουσιάστηκαν στο Battle Creek, Michigan το 1872. Προτιμήθηκε η παρουσίαση των διδασκαλιών όπως παρουσιάστηκαν το 1872 και όχι κάποια νεότερη έκδοση διότι, μεταξύ άλλων, με την πάροδο του χρόνου, η εκκλησία υιοθέτησε το ψεύτικο δόγμα του τριαδικού θεού, εγκαταλείποντας τις βασικές της αρχές.)
Προκειμένου να παρουσιάσουμε στο ευρύ κοινό τη σύνοψη της πίστης μας, θέλουμε να γίνει σαφές ότι δεν έχουμε κάποιον "κανόνα" πίστης ή πιστεύω πλην της Αγίας Γραφής. Δεν παραθέτουμε τα παρακάτω ως κάποιο κανόνα για τους ανθρώπους μας ούτε σχεδιάστηκε έτσι ώστε να επιτύχουμε ομοιομορφία ανάμεσά μας, ωσάν ένα σύστημα πίστεως. Είναι μια σύντομη δήλωση στην οποία συμφωνούν οι περισσότεροι. Πολλές φορές απαιτείται να απαντούμε σε ερωτήσεις σχετικά με το θέμα αυτό και να διορθώνουμε εσφαλμένες απόψεις που διαδίδονται για εμάς και να αφαιρούμε λάθος εντυπώσεις που δημιουργούνται από εκείνους που δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την πίστη και τα έργα μας.
Ο μόνος στόχος μας είναι να ανταποκριθούμε σε αυτή την αναγκαιότητα. Σαν Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας το μόνο που θέλουμε είναι οι θέσεις μας να γίνουν κατανοητές και ο λόγος για τον οποίο επιμένουμε σε αυτό είναι διότι υπάρχουν πολλοί που λένε ότι είναι Αντβεντιστές που υποστηρίζουν απόψεις με τις οποίες δεν συμφωνούμε καθόλου ενώ μερικές από τις οποίες θεωρούμε οτι υπονομεύουν ακόμα και τις βασικές διδασκαλίες που παρουσιάζονται στο Λόγο του Θεού.
Οι Αντβεντιστές Εβδόμης Ημέρας διαφέρουν στο ότι πιστεύουν στο ότι οι νεκροί δεν αισθάνονται τίποτα, στο ότι όλοι οι αμαρτωλοί που δεν μετανοήσουν τελικά θα καταστραφούν , στο ότι ο νόμος του Θεού είναι αιώνιος και συνοψίζεται στις Δέκα Εντολές, στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα στην εκκλησία, στο ότι δεν θέτουμε συγκεκριμένες ημερομηνίες για τη Δευτέρα Παρουσία, στο ότι τηρούμε το Σάββατο, την έβδομη ημέρα της εβδομάδος ως Σάββατο του Κυρίου καθώς και στην ερμηνεία του προφητικού λόγου.
Μετά τα ανωτέρω ζητούμε την προσοχή του αναγνώστη στις ακόλουθες θέσεις, που στόχος είναι να αποτελέσουν μια σύντομη περίληψη των πλέον σημαντικών σημείων της πίστης μας.
1. Ο Θεός
Υπάρχει ένας Θεός, που είναι μια πνευματική οντότης με ξεχωριστή προσωπικότητα, ο Δημιουργός όλων, Παντοδύναμος, Παντογνώστης, αιώνιος, άπειρος σε σοφία, αγιότητα, δικαιοσύνη, αγαθότητα, αλήθεια και χάρη, αναλλοίωτος, και πανταχού παρών διαμέσου του αντιπροσώπου Του, που είναι το Άγιο Πνεύμα. (Ψαλμ. 139:7)
2. Ο Ιησούς Χριστός
Υπάρχει ένας Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Υιός του αιώνιου Πατέρα, διαμέσου του οποίου ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα και διαμέσου του οποίου όλα διατηρούνται και ο οποίος πήρε τη φύση του σπέρματος του Αβραάμ για τη σωτηρία της πεσμένης ανθρώπινης φυλής. Ο Ιησούς Χριστός κατοίκησε ανάμεσα σε ανθρώπους, ήταν πλήρης χάριτος και σοφίας, έζησε μια άγια ζωή που αποτελεί παράδειγμα για εμάς, θυσιάστηκε στη θέση μας και αναστήθηκε ώστε εμείς να δικαιωθούμε, ανέβηκε ψηλά ώστε να είναι ο μόνος μεσίτης στο αγιαστήριο του ουρανού, όπου με το αίμα Του μας εξιλεώνει για τις αμαρτίες μας. Μετά το σταυρό όπου προσέφερε θυσία τον εαυτό Του, η εξιλέωση που ο Χριστός κάνει για εμάς στον ουρανό σήμερα, αποτελεί το τελευταίο μέρος της ιερατικής Του λειτουργίας, σύμφωνα με το παράδειγμα της λευιτικής ιεροσύνης που δόθηκε στον λαό Ισραήλ και που προοιώνιζε και σκιαγραφούσε την ιεροσύνη που θα αναλάμβανε ο Κύριος στον ουρανό. (Λευιτ. 16, Εβρ. 8:4-5, 9:6-7)
3. Η Αγία Γραφή
Η Αγία Γραφή - η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, είναι κείμενα θεόπνευστα και εμπεριέχουν την πλήρη αποκάλυψη του θελήματος του Θεού για τον άνθρωπο και αποτελούν τον μοναδικό αλάθητο κανόνα πίστης και πράξης.
4. Η Βάπτιση
Η Βάπτιση είναι μια τελετουργία της Χριστιανικής εκκλησίας και είναι το επόμενο βήμα μετά την πίστη και την μετάνοια. Διαμέσου του βαπτίσματος διακηρύσσουμε την ανάσταση του Χριστού, καθώς Εκείνος ετάφη και αναστήθηκε έτσι κι εμείς. Διακηρύσσει επίσης και την ανάσταση όλων των αγίων την εσχάτη ημέρα. Η μοναδική μέθοδος βαπτίσματος που αντιπροσωπεύει τα γεγονότα αυτά και περιγράφεται στις Γραφές είναι η βάπτιση δια καταδύσεως. (Ρωμ. 6:3-5, Κολοσ. 2:12)
5. Η Αναγέννηση
Η αναγέννηση αποτελεί την ολοκληρωτική αλλαγή που απαραιτήτως πρέπει να συντελεστεί στον άνθρωπο ώστε να τον καταστήσει κατάλληλο να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού. Η αναγέννηση αυτή αποτελείται από δύο φάσεις. Η πρώτη φάση συνίσταται στην ηθική αλλαγή που επιτυγχάνεται μέσω της μεταστροφής (επιστροφής στον Θεό) και της βίωσης μια έμπρακτης χριστιανικής ζωής. Η δεύτερη φάση θα πραγματοποιηθεί κατά τη δευτέρα έλευση του Χριστού, όπου, αν είμαστε πεθαμένοι, θα αναστηθούμε λαμβάνοντας άφθαρτα σώματα, ενώ αν είμαστε εκείνη τη στιγμή ζωντανοί, θα μεταλλαχθούμε σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού. (Ιωαν. 3:3-5, Λουκ. 20:36)
6. Η προφητεία
Πιστεύουμε ότι ο προφητικός λόγος είναι μέρος της αποκάλυψης του Θεού στον άνθρωπο. Εμπεριέχεται μέσα στην Αγία Γραφή και έχει δοθεί για τη δική μας διδασκαλία και διαπαιδαγώγηση (Β' Τιμ. 3:16) τόσο σε εμάς όσο και στα παιδιά μας (Δευτ. 29:29). Δεν καλύπτεται με ένα πέπλο ενός ανεξήγητου μυστηρίου, το αντίθετο μάλιστα, είναι το στοιχείο που καθιστά το Λόγο του Θεού λύχνο εις τους πόδας μας και φως στα μονοπάτια μας. (Ψαλμ. 119:105, Β' Πετρ. 2:19). Μια ειδική ευλογία δίδεται σε όσους τον μελετούν (Αποκ. 1:1-3) και ως εκ τούτου θα πρέπει να γίνει κατανοητός από τον λαό του Θεού ώστε να τους δείξει τη θέση τους στην ιστορία του κόσμου καθώς και τις υποχρεώσεις που έχουν.
7. Η ιστορική εκπλήρωση των προφητειών
Η ιστορία του κόσμου μέσα από κάποιες ορισμένες ημερομηνίες στο παρελθόν, η άνοδος και η πτώση βασιλειών και η χρονολογική διαδοχή των γεγονότων έως την εγκαθίδρυση της αιώνιας βασιλείας του Θεού, έχουν σκιαγραφηθεί σε πολλές προφητείες και ότι όλες αυτές οι προφητείες έχουν εκπληρωθεί εκτός από εκείνες που αφορούν τον έσχατο καιρό.
8. Η ψευδοδιδασκαλία περί επίγειας χιλιετούς βασιλείας
Είναι ψευδής η διδασκαλία ότι κάποια στιγμή όλος ο κόσμος θα επιστρέψει στον Θεό και οτι θα υπάρξει μια περίοδος χιλιετούς βασιλείας του Χριστού (εν πνεύματι) και ότι στο τέλος των χιλίων ετών θα επιστρέψει εν σώματι ο Χριστός (Δευτέρα Παρουσία). Η διδασκαλία αυτή σχεδιάστηκε ώστε να κοιμίσει τους ανθρώπους ώστε να νομίζουν ότι είναι ασφαλείς και έτσι η μεγάλη και φοβερή ημέρα του Κυρίου να τους βρει απροετοίμαστους και ανέτοιμους, ως ο κλέφτης εν νυκτί. Όμως η πραγματικότητα είναι οτι η Δευτέρα Παρουσία προηγείται, δε ακολουθεί, τη χιλιετή βασιλεία διότι ο μέχρις ότου εμφανιστεί ο Κύριος, η παπική εξουσία μαζί με όλα τα βδελύγματά της θα εξακολουθεί να υφίσταται. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει ότ το σιτάρι και τα ζιζάνια θα αναπτύσσονται μαζί και οι ασεβείς και πονηροί άνθρωποι θα γίνονται όλο και πιο κακοί μέχρι το τέλος.
9. Η απογοήτευση του 1844
Το λάθος που έκαναν οι Αντβεντιστές το 1844 δεν σχετιζόταν με την χρονολογία αυτή καθ αυτή αλλά με τη φύση του γεγονότος που έλαβε χώρα τότε. Οτι δηλαδή η προφητική περίοδος των 2300 ημερονυκτίων που περιγράφεται στο Δαν. 8:14 όντως τελείωσε εκείνη τη χρονιά το 1844, όμως δεν αφορούσε τη δευτέρα έλευση αλλά ένα γεγονός που ονομάζεται καθαρισμός του αγιαστηρίου.
10. Το Αγιαστήριο
Το αγιαστήριο της καινής διαθήκης, για το οποίο μιλά ο απ. Παύλος στο Εβρ. 8 και έπειτα, είναι ο ναός του Θεού στον ουρανό εις τον οποίο ο Κύριος μας είναι αρχιερεύς. Το αγιαστήριο αυτό είναι το πρωτότυπο βάσει του οποίου κατασκευάστηκε η σκηνή του μαρτυρίου του Μωυσή και το ιερατικό έργο του Κυρίου σε αυτό είναι η εκπλήρωση του τύπου του έργου των εβραίων ιερέων κατά την παλαιά οικονομία (Εβρ. 8:1-5). Το αγιαστήριο αυτό επρόκειτο να καθαριστεί μετά το τέλος των 2300 ημερονυκτίων όπως συνέβαινε και στον επίγειο ναό, τον τύπο, όταν ο αρχιερεύς έμπαινε από τα άγια στα άγια των αγίων προκειμένου να ολοκληρώσει το ετήσιο έργο του με την αφαίρεση και εξάλειψη των αμαρτιών που είχαν συσσωρευτεί μέσω του ιερατικού του έργου στα άγια - το πρώτο μέρος του ναού (Εβρ. 9:22,23). Το έργο αυτό (καθαρισμός του αγιαστηρίου με εξάλειψη των αμαρτιών που γινόταν από τους εβραίους ιερείς μια φορά το χρόνο) άρχισε να εκπληρώνεται από τον Χριστό στο επουράνιο αγιαστήριο το 1844 και μετά και θα ολοκληρωθεί μέσα σε ένα βραχύ αλλά ακαθόριστο χρονικό διάστημα στο τέλος του οποίου το έργο της χάριτος του Θεού προς τον κόσμο θα παύσει.
11. Ο νόμος του Θεού
Η ηθικές επιταγές του Θεού είναι οι ίδιες τόσο στην παλαιά όσο και στη νέα οικονομία. Η σύνοψη αυτών περιέχεται στις εντολές οι οποίες αφού ειπώθηκαν από τον Γιαχβέ στο Σινά εν συνεχεία εγγράφησαν από Εκείνον σε λίθινες πλάκες και τοποθετήθηκαν στην κιβωτό η οποία ονομάστηκε εξ αυτού του γεγονότος "κιβωτός της διαθήκης" ή "κιβωτός του μαρτυρίου" (Αρ.10:33, Εβρ. 9:4). Ο νόμος αυτός είναι αμετάβλητος και αιώνιος διότι είναι ένα αντίγραφο του πρωτοτύπου που βρίσκεται μέσα στην κιβωτό του αληθινού ναού στον ουρανό που για το ίδιο λόγο ονομάζεται κιβωτός της διαθήκης του Θεού, διότι γνωρίζουμε ότι όταν θα ηχήσει η έβδομη σάλπιγγα ""Και ανοίχθηκε ο ναός τού Θεού μέσα στον ουρανό, και φάνηκε η κιβωτός τής διαθήκης του μέσα στον ναό του·" (Αποκ. 11:19).
12. Το Σάββατο
Η τέταρτη εντολή αυτού του νόμου, επιτάσσει να αφιερώνουμε την εβδόμη ημέρα κάθε εβδομάδος το Σάββατο, στον Κύριο, απέχοντας από οποιαδήποτε προσωπική εργασία, εκτελώντας μόνο τα άγια και ιερά καθήκοντα μας την ημέρα αυτή. Η ημέρα αυτή είναι η μοναδική ημέρα ανάπαυσης μέσα στην Αγία Γραφή και είναι η ημέρα που αγίασε ο Θεός πριν ακόμα εκδιωχθούν από τον παράδεισο οι πρωτόπλαστοι (Γεν. 2:2-3). Η ημέρα αυτή θα εξακολουθεί να είναι άγια ακόμα και όταν ο άνθρωπος εισέλθει ξανά στον παράδεισο (Ησ. 66:22,23). Ο θεσμός του Σαββάτου βασίζεται πάνω σε γεγονότα μέσα από την Αγία Γραφή τα οποία προσδιορίζουν τον αγιασμό της εβδόμης ημέρας και όχι οποιασδήποτε άλλης ημέρας. Οι όροι που έχουν επικρατήσει όπως "εβραϊκό Σάββατο" ή "χριστιανικό Σάββατο" (εννοώντας την Κυριακή) προκειμένου να προσδιορίσουν την εβδομαδιαία ημέρα της ανάπαυσης, είναι όροι καθαρά ανθρώπινης επινόησης, δεν υποστηρίζονται πουθενά από την Αγία Γραφή και η σημασία που τους έχει δοθεί είναι ψευδής.
13. Η αποκατάσταση των χαλασμάτων
Αν και ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο παπισμός, διανοήθηκε να αλλάξει τους καιρούς και τους νόμους (τους νόμους του Θεού), (Δαν. 7:25), και εξαπάτησε σχεδόν όλη τη χριστιανοσύνη σχετικά με την τέταρτη εντολή, βλέπουμε μέσα στην Αγία Γραφή ότι θα υπάρξει καιρός αποκατάστασης των χαλασμάτων αυτών διαμέσου μια ομάδας πιστών λίγο πριν την έλευση του Χριστού. (Ησ. 56:1-2, Β΄Πετρ. 1:5, Αποκ.14:12).
14. Η μεταμόρφωση
Καθώς η φυσική ή σαρκική καρδιά του ανθρώπου βρίσκεται σε έχθρα με τον Θεό, η διάσταση αυτή μπορεί να υπερνικηθεί μόνο με ριζική μεταμόρφωση των επιθυμιών, την αντικατάσταση των ασεβών ηθικών αρχών με άγιες. Η μεταμόρφωση αυτή έρχεται ως συνέπεια της μετανοίας και της πίστης, είναι το ειδικό έργο του Αγίου Πνεύματος (μέσα στην καρδιά) και συνίσταται από αναγέννηση και μεταστροφή.
15. Η δικαίωση και η χάρη
Καθώς όλοι οι άνθρωποι παραβίασαν τον νόμο του Θεού και δεν μπορούν από μόνοι τους να εφαρμόσουν τις επιταγές του, αναπόφευκτα εξαρτόμαστε από τον Χριστό, πρώτον, για να μας δικαιώσει για τα παλαιά αμαρτήματά μας και δεύτερον, για τη χάρη που μας δίνει ώστε να μπορούμε εν συνεχεία να υπακούσουμε στο νόμο διαμέσου Αυτού..
16. Τα χαρίσματα του Πνεύματος
Έχουμε πάρει την υπόσχεση ότι η παρουσία του Πνεύματος του Θεού εκδηλώνεται μέσα στην εκκλησία διαμέσου μια σειράς χαρισμάτων που απαριθμούνται στο Α΄Κορ. 12 και Εφεσ. 4. Τα χαρίσματα αυτά δεν δίνονται με σκοπό να υπερκεράσουν ή να πάρουν τη θέση της Αγίας Γραφής που από μόνη είναι αρκετή για να μας κάνει σοφότερους ως προς τη σωτήρία. Αντιστοίχως και η Αγία Γραφή δεν μπορεί να πάρει τη θέση του Αγίου Πνεύματος. Καθώς το Πνεύμα καθορίζει τα διάφορα κανάλια μέσα από τα οποία ενεργεί, το ίδιο Πνεύμα έλαβε πρόνοια για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η παρουσία Του μέσα στο λαό του Θεού έως το τέλος του κόσμου ώστε να τον οδηγήσει στην κατανόηση του Λόγου που ενέπνευσε, να ελέγξει για την αμαρτία, και να εργαστεί ώστε η καρδιά και η ζωή να μεταμορφωθούν. Όσοι αρνούνται τη θέση και τη λειτουργία αυτή του Πνεύματος, αρνούνται και το αντίστοιχο μέρος της Αγίας Γραφής στο οποίο περιγράφεται τη λειτουργία αυτή.
17. Τα μηνύματα των τριών αγγέλων
Ο Θεός, όπως πάντοτε έκανε και στο παρελθόν σε αντίστοιχα σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της ανθρώπινη φυλής, αποστέλλει διαμηνυτές, που διακηρύσσουν ότι πλησίασε η ώρα της δευτέρας παρουσίας του Χριστού. Το έργο αυτό συμβολίζεται στην Αποκ. κεφ. 14, με τα μηνύματα των τριών αγγέλων . Το τρίτο από τα μηνύματα αυτά αναδεικνύει το έργο της αποκατάστασης που πρέπει να γίνει σε σχέση με τον νόμο του Θεού έτσι ώστε ο λαός Του να είναι εντελώς έτοιμος για τη δευτέρα παρουσία.
18. Η προελευσιακή κρίση (κρίση πριν τη δευτέρα έλευση)
Ο καιρός κατά τον οποίο το αγιαστήριο καθαρίζεται (βλ. σημείο 10), συμπίπτει με τον καιρό της διακήρυξης του τρίτου μηνύματος και είναι επίσης ο καιρός της προελευσιακής κρίσης, η οποία αρχίζει με όσους έχουν ήδη πεθάνει από καταβολής κόσμου και ολοκληρώνεται με όσους θα ζουν κατά το κλείσιμο της θύρας της χάρης. Η προελευσιακή κρίση πραγματοποιείται προκειμένου να διαπιστωθεί ποιοι από τα εκατομμύρια που τώρα κοιμούνται στο χώμα της γης είναι άξιοι να λάβουν μέρος στην πρώτη ανάσταση καθώς και ποιοι από εκείνους που θα ζουν τη στιγμή της δευτέρας παρουσίας, είναι άξιοι να μεταμορφωθούν. Όλα αυτά πρέπει να έχουν γίνει πριν ο Κύριος εμφανιστεί.
19. Ο τάφος
Ο τάφος, στον οποίο ως θνητοί όλοι βαδίζουμε, περιγράφεται στα εβραϊκά με τη λέξη σεόλ και στα ελληνικά με τη λέξη Άδης. Είναι ένα τόπος που επικρατεί το σκοτάδι και στον οποίο δεν υπάρχει πράξη, ούτε λογισμός, ούτε γνώση, ούτε σοφία. (Εκκλ. 9:10)
20. Η κατάσταση των νεκρών
Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε κατά τον θάνατο είναι μια κατάσταση σιωπής, απραξίας χωρίς να αισθανόμαστε απολύτως τίποτα. (Ψαλμ. 146:6, Εκκλ. 9:5-6, Δαν. 12:2)
21. Η ανάσταση των νεκρών
Ο μόνος τρόπος για να φύγουν οι νεκροί από αυτόν τον τόπο φυλακής, τον τάφο, είναι να αναστηθούν λαμβάνοντας νέα σώματα. Οι δίκαιοι ανασταίνονται κατά την πρώτη ανάσταση που λαμβάνει χώρα κατά τη δευτέρα παρουσία του Χριστού οι δε άδικοι ανασταίνονται κατά τη δεύτερη ανάσταση που λαμβάνει χώρα χίλια χρόνια μετά την πρώτη ανάσταση. Αποκ. 20:4-6.
22. Η αρπαγή
Όταν σαλπίσει η εσχάτη σάλπιγγα, οι δίκαιοι που θα ζουν θα μεταλλαχθούν σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού και μαζί με τους αναστημένους δίκαιους θα αρπαχθούν εν νεφέλες ώστε να συναντήσουν τον Κύριο στον αέρα και έτσι να ζήσουν αιώνια με τον Κύριο.
23. Η χιλιετής βασιλεία
Με τα νέα άφθαρτα σώματά τους, οι σεσωσμένοι πιστοί, οδηγούνται στον ουρανό, στην Νέα Ιερουσαλήμ, στον οίκο του Πατρός εις τον οποίο υπάρχουν πολλά οικήματα (Ιωαν. 14:1-3) όπου βασιλεύουν μαζί με τον Χριστό για χίλια έτη, κρίνοντας τον κόσμο και τους εκπεσόντες αγγέλους επιμερίζοντας την ποινή που θα επιβληθεί σε αυτούς μετά το τέλος των χιλίων ετών (Αποκ. 20:4, Α΄Κορ. 6:2-3). Κατά το διάστημα αυτό, η γη βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους ερήμωσης και χάους (Ιερ. 4:23-27) όπως ήταν κατά τη Δημιουργία όπου περιγράφεται με τη λέξη "άβυσσος" (Γεν. 1:2). Στο χώρο αυτόν βρίσκεται φυλακισμένος ο σατανάς κατά τη διάρκεια των χιλίων ετών Αποκ. (20:1-2) και εκεί εν τέλει καταστρέφεται (Αποκ. 20:10, Μαλαχ. 4:1). Ο χώρος αυτός - η άβυσσος - συμβολίζει την καταστροφή την οποία προκάλεσε στο σύμπαν, για έναν καθορισμένο χρόνο, και αποτελεί φυλακή γι αυτόν αλλά και τον χώρο της τελικής του εξόντωσης.
24. Η καταστροφή των αδίκων
Στο τέλος των χιλίων ετών, ο Κύριος με τους πιστούς και τη Νέα Ιερουσαλήμ κατεβαίνουν στη γη (Αποκ. 21:2). Τότε οι άδικοι νεκροί ανασταίνονται και στέκονται στο πρόσωπο της κατεστραμμένης γης. Συγκεντρώνονται γύρω από την πόλη, το οχυρό των δικαίων (Αποκ. 20:9) για να επιτεθούν. Τότε κατεβαίνει φωτιά από τον Θεό και τους κατατρώγει. Αφανίζονται, ρίζα και κλαδί (Μαλαχ. 4:1) και γίνονται ωσάν να μην είχαν υπάρξει ποτέ. (Αβδ.15-16). Μέσα από αυτήν την αιώνια καταστροφή από την παρουσία του Κυρίου (Β' Θεσ. 1:9) οι άδικοι λαμβάνουν την αιώνια καταδίκη τους (Ματθ. 25:46). Είναι η απώλεια όλων των ασεβών ανθρώπων και η φωτιά που τους κατατρώγει είναι η φωτιά που φυλάσσεται τώρα και που θα διαλύσει τα στοιχεία με τη σφοδρότητά της και θα εξαγνίσει τη γη από τις βαθύτερες κηλίδες της κατάρας της αμαρτίας (Β΄Πετρ. 3:7-12).
25. Η νέα Ιερουσαλήμ
Μέσα από τις στάχτες του παλαιού κόσμου, διαμέσου της δύναμης του Θεού, ξεπροβάλλει ο νέος ουρανός και η νέα γη ώστε μαζί με την πρωτεύουσα Νέα Ιερουσαλήμ να αποτελέσουν την αιώνια κληρονομιά των αγίων, τον τόπο όπου οι δίκαιοι θα κατοικούν στην αιωνιότητα. (Β' Πέτρου 3:13, Ψαλμ. 37:11, 29, Ματθ. 5:5)